Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ad líbitum

  • 1 Ad libitum

    По желанию; по усмотрению, по своему усмотрению; как захочется или сколько угодно.
    В музыке - темп исполнения музыкального произведения, предоставляемый на усмотрение исполнителя.
    Это можно продолжать ad libitum и распространять также и на другие определения. (К. Маркс и Ф. Энгельс, Немецкая идеология.)
    Тюрьма, где заключенные читают романы и научные книги, организуют клубы, устраивают собрания и совещания без тюремных надзирателей, дважды в день получают мясо и рыбу и при этом ad libitum хлеба - этого во всей Европе не увидишь, (Ф. Энгельс - Фридриху Адольфу Зорге, 31.VIII 1888.)
    Не имея надобности в меридиональной плоскости, я обращаю трубу ad libitum на удобнейшую звезду и наблюдаю, пока можно ее видеть, утверждая трубу неподвижными винтами. (Н. А. Бестужев - М. Ф. Рейнеке, 8.V 1852.)
    Знания классические, богословские, философские и пр. предоставляются каждому ad libitum, и охотников на них является сравнительно не слишком много. (Н. А. Добролюбов, Путешествие по северо-американским штатам, Канаде и острову Кубе.)
    Верить и сомневаться мы не можем ad libitum, мысли наши текут в известном порядке помимо нашей воли. (Д. И. Писарев, Писемский, Тургенев и Гончаров.)
    Языческая древность была не слишком взыскательна. Она позволяла иметь всевозможные нравственно-религиозные убеждения; можно было ad libitum сделаться эпикурейцем, стоиком, пифагорейцем; только худых граждан она не жаловала. (Н. И. Пирогов, Вопросы жизни.)
    Круглому личику необходимы блестящие глаза; по возможности цвет их должен быть черный, как и цвет бровей. Волосы могут быть ad libitum, поскольку черные глаза все искупают. (Альфред Мюссе, Мими Пенсон.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ad libitum

  • 2 ad líbitum

       a voluntad; a gusto; a capricho; a elección; a discreción; libremente
       ◘ Tocar un trozo de música ad líbitum es tocarlo en el movimiento que se quiera.
       Loc. lat. que significa 'a voluntad, a discreción': " Era [...] el único día semanal en que se permitía beber ad líbitum y sin remordimientos" (Chavarría Rojo [Ur. 2002]). [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 22]
       En esta partitura el acompañamiento de violín se puede interpretar ad líbitum.

    Locuciones latinas > ad líbitum

  • 3 Ad libitum

    по желанию, по усмотрению, на выбор

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ad libitum

  • 4 Ad libitum

    • (Acronym 'ad lib')

    Latin Quotes (Latin to English) > Ad libitum

  • 5 libet

    lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir.    - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît.    - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux.    - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux.    - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore.    - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32.    - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler...    - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]:    - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58.    - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas.    - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible.    - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.
    * * *
    lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir.    - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît.    - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux.    - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux.    - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore.    - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32.    - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler...    - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]:    - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58.    - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas.    - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible.    - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.
    * * *
        Libet, libuit vel libitum est, Impersonale verbum. Il me plaist.
    \
        Cur id ausus facere? B. libuit: mea fuit. Plaut. Pour mon plaisir, Je l'ay ainsi voulu.
    \
        Non libet mihi deplorare vitam, quod multi fecerunt. Cic. Je ne prens point de plaisir de, etc. Il ne me plaist pas.
    \
        Vota faciebatis, vt Miloni vti virtute sua liberet. Cic. Qu'il pleust à Milo, de, etc.
    \
        Caetera quae cuique libuissent. Sueton. Ce qu'un chascun avoit à plaisir.
    \
        Et quoniam libitum est vobis me impellere hodierno sermone, etc. Cic. Puis qu'il vous plaist de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > libet

  • 6 libet

    lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.
    (α).
    Id (quod) libet (mihi):

    quod tibi lubet, idem mihi lubet,

    Plaut. Most. 1, 3, 138:

    facite, quod vobis lubet,

    Ter. Ad. 5, 9, 34:

    cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,

    Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:

    sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?

    id. Quint. 30, 94:

    quodcumque homini accidit libere, posse retur,

    Plaut. Am. 1, 1, 17:

    ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,

    Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:

    cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,

    Suet. Caes. 20.—Without a dat.:

    rogita quod lubet,

    Plaut. Ep. 5, 2, 31:

    faciat quod lubet,

    Ter. Heaut. 3, 1, 55:

    nihil vident, nisi quod lubet,

    id. ib. 4, 1, 30:

    si quid lubet,

    id. Phorm. 5, 7, 88:

    quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,

    Cic. de Sen. 12, 42:

    illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,

    Juv. 1, 152.—
    (β).
    With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:

    concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,

    Plaut. Ps. 1, 5, 158:

    mihi lubet nunc venire Pseudolum,

    id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:

    non libet mihi deplorare vitam,

    Cic. de Sen. 23, 84:

    quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,

    id. Att. 2, 7, 1:

    de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,

    id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:

    de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,

    Cic. Lael. 12, 41:

    qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,

    id. Rep. 1, 17, 28:

    incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,

    Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:

    ultra Sauromatas fugere hinc libet,

    Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—
    (γ).
    Absol., with or without a dat.:

    ego ibo pro te, si tibi non libet,

    Plaut. Most. 5, 2, 10:

    ubiquomque libitum erit animo meo,

    id. As. 1, 1, 97:

    adi, si libet,

    id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:

    age, age, ut libet,

    id. ib. 2, 1, 10:

    ut libet, as an expression of assent,

    id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,
    1.
    lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,

    Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:

    ego illud vero illud feci, ac lubens,

    Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:

    edepol me lubente facies,

    Plaut. Am. 2, 2, 218:

    me libente eripies mihi hunc errorem,

    Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:

    libente me vero,

    id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:

    quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,

    id. Att. 1, 14, 3:

    cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,

    id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:

    cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,

    Caes. B. C. 1, 15, 1:

    illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,

    Cic. Att. 4, 2, 5:

    libentissimis Graecis,

    id. Fam. 13, 65, 1:

    lubentissimo corde atque animo,

    Plaut. Ps. 5, 2, 22:

    fecit animo libentissimo populus Romanus,

    Cic. Verr. 1, 9, 25.—
    2.
    In partic.:

    libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,

    Plaut. Pers. 2, 3, 1:

    EX VOTO L. M.,

    Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —
    B.
    Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):

    uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,

    Plaut. As. 2, 2, 2:

    ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,

    id. Pers. 5, 1, 8:

    hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,

    Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):

    cenare lubenter,

    Cato, R. R. 156:

    ecastor frigida non lavi magis lubenter,

    Plaut. Most. 1, 2, 1:

    ut homines te libenter studioseque audiant,

    Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:

    libenter verbo utor Catonis,

    id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:

    ego tuas litteras legi libenter,

    id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:

    libenter homines id, quod volunt, credunt,

    Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:

    ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),

    with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:

    nihil libentius audiunt,

    Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:

    nil umquam hac carne libentius edit,

    Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:

    libentissime dare,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also,
    2.
    lĭbĭtus, a, um, P. a.; only plur. as subst.: lĭbĭta, ōrum, n., lit., the things that please, one's pleasure, will, liking, humor (Tacitean):

    sua libita exercebant,

    Tac. A. 6, 1:

    ad libita Caesarum,

    id. ib. 12, 6:

    ad libita Pallantis,

    id. ib. 14, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > libet

  • 7 collibet

    col-libet, libuit (libitum est), ēre impers.
    быть угодным, нравиться (c. mihi aliquid facere Pl etc.)

    Латинско-русский словарь > collibet

  • 8 libet

    libuit (libitum est), ēre impers.
    хочется, угодно, желательно
    mihi (tibi, alicui) libet Pl, Ter, C etc. — мне (тебе, кому-л.) угодно (хочется)
    quā libet ire viā Pt — идти тем путём, каким хочется

    Латинско-русский словарь > libet

  • 9 Как захочется

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Как захочется

  • 10 По желанию

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > По желанию

  • 11 По усмотрению

    = По своему усмотрению
    Ad arbitrium; Ad libitum

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > По усмотрению

  • 12 Сколько угодно

    = Сколько понадобится
    Quantum placet; Ad libitum

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Сколько угодно

  • 13 allivescit

    allīvēscit = allibescit (s. al-lubēsco), Paul. ex Fest. 28, 16, wo nach L. Müller zu lesen ist: allibescit, libere incipit, hoc est libitum fieri.

    lateinisch-deutsches > allivescit

  • 14 collibet

    col-libet od. col-lubet, libuit (lubuit) od. libitum (lubitum) est (v. con u. libet od. lubet), es beliebt (gefällt), fällt ein, a) Perf. collibuit, u. zwar unpers., si collibuisset, Hor. u. Col.: und persönl., si quid collibuit, Ter.: m. Dat. (wem?), matres familiarum pati, quae victoribus collibuissent, Sall. – b) Perf. collibitum est, u. zwar unpers. mit Dat. (wem?), simulac mihi collibitum est, Cic.: utcumque animo conlubitumst meo, Plaut.: u. persönl. m. Dat. (wem?), si lenocinium forte conlubitumst tibi, Plaut. – m. Infin., potare tecum conlubitumst mihi, Plaut. most. 295: simul ac mihi collibitum sit de te cogitare, Cic.

    lateinisch-deutsches > collibet

  • 15 libet

    libet u. lubet, buit u. bitum est, ēre (zu altind. lúbhyati, er empfindet heftiges Verlangen, gotisch liufs, ahd. liob, lieb), es beliebt, ist gefällig, ich (du, er usw.) mag, mihi, tibi etc. od. absol., poterit id, quod libet, et ei libebit, quod non licet, Cic.: quae cuique libuissent, Suet.: non libet mihi deplorare vitam, Cic.: quae meo cumque animo lubitum est facere, Ter. – facite quod libet, Cic.: non libet plura scribere, Cic.: lubet scire me ex hoc, Plaut. – absol., si tibi non libet, Plaut.: ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. – si libet, Cic.: cur id ausus facere? B. lubuit, Plaut.: ut libet, nach Belieben (als Ausdr. der Zustimmung), Ter.

    lateinisch-deutsches > libet

  • 16 allivescit

    allīvēscit = allibescit (s. allubesco), Paul. ex Fest. 28, 16, wo nach L. Müller zu lesen ist: allibescit, libere incipit, hoc est libitum fieri.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > allivescit

  • 17 collibet

    col-libet od. col-lubet, libuit (lubuit) od. libitum (lubitum) est (v. con u. libet od. lubet), es beliebt (gefällt), fällt ein, a) Perf. collibuit, u. zwar unpers., si collibuisset, Hor. u. Col.: und persönl., si quid collibuit, Ter.: m. Dat. (wem?), matres familiarum pati, quae victoribus collibuissent, Sall. – b) Perf. collibitum est, u. zwar unpers. mit Dat. (wem?), simulac mihi collibitum est, Cic.: utcumque animo conlubitumst meo, Plaut.: u. persönl. m. Dat. (wem?), si lenocinium forte conlubitumst tibi, Plaut. – m. Infin., potare tecum conlubitumst mihi, Plaut. most. 295: simul ac mihi collibitum sit de te cogitare, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collibet

  • 18 libet

    libet u. lubet, buit u. bitum est, ēre (zu altind. lъbhyati, er empfindet heftiges Verlangen, gotisch liufs, ahd. liob, lieb), es beliebt, ist gefällig, ich (du, er usw.) mag, mihi, tibi etc. od. absol., poterit id, quod libet, et ei libebit, quod non licet, Cic.: quae cuique libuissent, Suet.: non libet mihi deplorare vitam, Cic.: quae meo cumque animo lubitum est facere, Ter. – facite quod libet, Cic.: non libet plura scribere, Cic.: lubet scire me ex hoc, Plaut. – absol., si tibi non libet, Plaut.: ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. – si libet, Cic.: cur id ausus facere? B. lubuit, Plaut.: ut libet, nach Belieben (als Ausdr. der Zustimmung), Ter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > libet

  • 19 libet or lubet

        libet or lubet libuit or libitum est, ēre, impers.    [LIB-], it pleases, is pleasing, is agreeable: age, age, ut lubet, T.: Ut lubet, as you will, T.: adde, si libet, velocitatem: faciat quidlubet, T.: siquid lubet, T.: efficere, ut id non liberet quod non oporteret: Scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, Simplicitas, Iu.: cui persuasi, mihi id non libēre: sin poterit id quod libet: ipsam despoliare non lubet, T.: quid exspectem non lubet augurari: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., Iu.: non libet mihi deplorare vitam: Insanire libet quoniam tibi, V.

    Latin-English dictionary > libet or lubet

  • 20 Otho

    Ŏtho, ōnis, m., = Othôn, a Roman surname.
    I.
    L. Roscius Otho, a knight, a friend of Cicero, and author of the law that the knights should occupy the first fourteen seats in the theatre next to the orchestra, Cic. Mur. 19, 40; cf. Ascon. ad Cornel. p. 79 Orell.—Hence, sic libitum vano, qui nos distinxit, Othoni, Juv. 3, 159.—
    II.
    M. Salvius Otho, a Roman emperor, whose biography is given by Suetonius:

    mollis Otho,

    Mart. 6, 32, 2; Juv. 2, 99.—Hence,
    B.
    Ŏthōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to the emperor Otho, Othonian:

    Othoniani duces,

    of the emperor Otho, Tac. H. 2, 24:

    partes,

    id. ib. 2, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Otho

См. также в других словарях:

  • libitum — (ad) (ad li bi tom ) locution latine qui s emploie quelquefois et qui signifie à volonté. Cela est ad libitum. Il est très usité en musique Sonates pour piano, violon ou violoncelle ad libitum, c est à dire qu un seul de ces deux derniers… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • libitum — (ad) Loc. adv. V. ad libitum. ⇒LIBITUM, voir AD LIBITUM …   Encyclopédie Universelle

  • libitum — see AD LIBITUM …   Medical dictionary

  • Libĭtum — (lat.), Belieben; ad l., nach Belieben (besonders auch als musikalische Vortragsbezeichnung) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • libitum — лат. [ли/битум] желаемое ◊ ad libitum [ад ли/битум] по желанию, по своему усмотрению …   Словарь иностранных музыкальных терминов

  • LIBITUM — (лат. желаемое ); ab libitum (сокращенно ad lib.) – по желанию, как угодно …   Музыкальный словарь Римана

  • Ad Libitum — У этого термина существуют и другие значения, см. Ad libitum. Ad Libitum Ad Libitum …   Википедия

  • Ad Libitum (группа) — У этого термина существуют и другие значения, см. Ad libitum (значения). Ad Libitum Жанр арт рок, фолк рок Годы с 1991 …   Википедия

  • ad libitum — ● ad libitum locution adverbiale (mots latins signifiant à volonté) Au choix. (Abréviation : ad lib.) Caractère facultatif d une partie vocale ou instrumentale ; liberté de mouvement laissée à l exécutant dans un passage. ad libitum loc. adv.… …   Encyclopédie Universelle

  • Ad libitum — В этой статье не хватает ссылок на источники информации. Информация должна быть проверяема, иначе она может быть поставлена под сомнение и удалена. Вы можете …   Википедия

  • Ad libitum — Ad lib redirects here. For other uses, see Ad lib (disambiguation). Ad libitum is Latin for at one s pleasure ; it is often shortened to ad lib (as an adjective or adverb) or ad lib (as a verb or noun). The roughly synonymous phrase a bene… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»